De KRVN 2

Hoe maak je kenbaar in je nieuwe stad waar je de godganse dag mee bezig bent? Ewel je neemt deel aan een beurs, of een creative event zoals ze het zo schone noemen.
Toen ik hier nog niet woonde ging de eerste editie door van De karavan. Ik en het lief gingen er heen en ik zag dat het goed was. Ik dacht toen ook bij mezelf, ewel als ze nog eens een editie doen zou ik wel ne keer durven meedoen. En zie daar, deel 2 is volgend weekend al en ik ben derbij. Lang geleden dat ik nog eens buitenkwam, alé toch met mijn werk want voor de rest kom ik tegenwoordig wel meer buiten eigenlijk. Maar goed, een beurs dus om mijn werk ne keer te tonen aan die Roeselarenaars.
Of ik er helemaal op mijn plaats zal zijn weet ik niet want het is allemaal nogal design en chique dinges enal, maar goed, we gaan dat wel zien. Ik zal er alvast uitspringen met mijn kleurkens dus das al iets. Of dat goed of slecht zal zijn valt nog af te wachten.
Ik schilderde een kastje speciaal om daar te zetten. Voor de rest moet ik nog eens lief naar mijn klantjes kijken of ik de spullen waar ik momenteel mee bezig ben mag meenemen om daar een weekendje tentoon te stellen. En aangezien ik hoofdzakelijk mega lieve klantjes heb zou dat geen probleem mogen zijn.

Dus wil je ook ne keer komen kijken, voelen, ruiken aan al dat schoon geverfd spul. Of wil je ne keer komen kijken wie ik ben of wil je ne keer komen een babbelke doen met mij dan zou dat zeer aangenaam zijn. Meer zelfs, mocht je tips nodig hebben of om het even wat dan kom je ne keer tot daar en dan kunnen we er ne keer over praten. Gow das toch ook al iets hé, gratis tips. Of kom gewoon af voor de leute en de schone dinges.

Volgend weekend: 4 en 5 oktober. Zuidstraat 22 in Roeselare!
Allen daarheen!

Ruilt!

Meer dan een jaar geleden is het ondertussen dat ik een mailtje kreeg van Leen met de vraag of ik geen zin had om met haar te ruilen. En omdat ik het ganse concept van dat ruilen zo mega tof vind zag ik dat alweer helemaal zitten. Ware het niet dat ik het toen mega druk had met een vervangingsopdracht in het onderwijs en daarnaast het vele schilderen en de toen nog recente nieuwe liefde en ik dus tot mijn spijt moest terug mailen naar Leen dat ik dat wel zag zitten maar dat het me toen nog even te druk was en of ze me een paar maanden later nog eens wou terug mailen. En die Leen liet me wat tijd, zo veel tijd zelfs dat ik af en toe dacht ik moet haar dringend zelf eens mailen om verder af te spreken. Maar toen kwam daar weer die verhuis en dit en dat, ge kent dat wel. En plots was ze daar, zowat een jaar later met dezelfde vraag. En ik vond de tijd, of ik dwong mezelf om tijd te maken gewoon omdat ruilen geestig is en het tijd werd en ik het fijn vind dat ze zo gek is van mijn werk dat ze me na een jaar nog eens terug mailt. Een jaar zeg, stel je voor.
Dus schilderde ik voor haar een juwelenkistje in kleuren en bloemen die ze mooi vindt en in ruil kreeg ik boekjes van Alain Grée om mijn collectie nog wat aan te vullen.
Hoera voor ruiltjes! Mensen moeten meer ruilen vind ik. Hoe schoon is dat concept zeg, ongelofelijk schoon toch.

Dus komt en ruilt gij allen. Met mij of met een ander. 

Want ruilen is geestig enal! 

Daphne ontdekt haar nieuwe stad: de coiffeuse.

Een bezoekje aan de coiffeuse drong zich nog eens op. Ge wilt niet weten hoe lang ik getwijfeld heb om een afspraak te maken bij mijn oude ( alé oude, ik bedoel daarmee eigenlijk voormalige want oud durf ik haar niet noemen. Toegegeven ik ga er al heen sinds mijn kinderjaren en ik ben daar altijd wreed content van geweest. Ik kon daar praten over kunst, en zeg nu zelf met welke kapster kan je dat? Ik zat met haar dochter op de lagere school en haar kleinkind gaat naar dezelfde school als Mare dus ge kunt daar al ne keer iets zeggen.  Dat is geestig zo'n plaatselijke kapster waar je al jaren heen gaat denk ik zo.)
Maar goed, aangezien ik niet meer zo vaak in mijn geboortedorp kom dacht ik ik kies eens voor mijn gemak en loop naar 't stad naar zo'n coiffeuse zonder afspraak. Dat is zo wel mijn ding als het mij uitkomt mijn haar laten knippen. Dus deed ik dat. En effectief zeg, ge loopt daar binnen en ge kunt u direct zetten. Ze wassen wel eerst uw haar, dat ben ik niet gewoon want mijn kapster deed dat niet, die had gewoon zo'n spuitje om het haar nat te maken dat ging al evengoed. Maar goed, wassen van de haren dus. Ik veronderstel dat dat de gewoonte is bij de coiffeuse van 't stad. Dus ik zet mij. Maar dat was nog niet alles. Vraagt ze mij of ik een verzorging in mijn haar wil. En ik denk bij mezelf, gow we gaan ne keer zot doen 't is vrijdag, 't is een lastige week geweest ( wanneer niet) kga mij ne keer laten gaan, dus zeg ik ja. Maar amai zeg! Smeert ze daar iets op met een muntgeur van hier tot ginder en begint ze daar mijn hoofd te masseren zeg. Ware het niet van die harde waskom waar ge moet in liggen waarvan dat uwen nek zeer doet ik zou er van genoten hebben. Na een kopmassage van toch wel enkele minuten spoelt ze mijn haar en ik zweer het u twas just gelijk tandpasta, een muntfris gevoel zeg.
Mijn haar geraakte uiteindelijk geknipt en geblazen, dat was nu ook weer niet nodig geweest in die warmte maar dat zal dan ook wel weer iets zijn dat ze doen bij de coiffeuse van 't stad zeker. En ik zweer u mijn haar is mega zacht tis gelijk de billekes van een baby of zo'n peluchen trui met oorkes in de kap die ze tegenwoordig overal verkopen. Dus ja, misschien ga ik de volgende keer toch nog ne keer terug. Al was het maar om een betere positie te vinden om te zitten zodat mijnen nek zo geen zeer doet en ik kan genieten van de massage nu ik weet dat die er bij is. Binnen een week of 12 misschien want dat spel is wel dubbel zo duur als mijn voormalige kapster é zeg!

'T is nog eens een winkeltje.

Dat was alweer even geleden, zo'n winkeltje. En ik mocht eens helemaal iets anders doen en net dat is zo leuk hé ne keer iets anders mogen doen. Qua kleuren kreeg ik geel en groen mee en als figuurtje appeltjes. Voor de rest mocht ik mijn ding doen.
Ik ging voor een kleurencombinatie die ik niet zo vaak gebruik maar ben er wel tevreden over. Zo'n vrolijk winkeltje zeg, ik zou daar direct zelf willen gaan kopen!

Geven en nemen maar!

O my wat een leuk concept is me dat zeg: het geefplein!
Hier en daar dook het concept al op en nu is het ook tot in Roeselare geraakt. Geestig zeg.
Het concept is eenvoudig: je neemt spullen mee die je niet meer nodig hebt, zet ze daar af en je neemt zelf spullen mee waarvan je denkt dat je ze kan gebruiken, of gewoon omdat je ze tof vindt of gewoon omdat euh, ja gewoon hé.
We brachten zelf een doos boeken, wat kleren en wat keukengerei mee dat we niet meer gebruiken  en gingen naar huis met minstens evenveel gerief dat we hopelijk wel zullen gebruiken. En dat dus allemaal gratis en voor nikske!
En wat achterblijft gaat naar de kringloopwinkel.
Ik ben fan! Nog van dat!

Ik labelde wel mijn lief voor de zekerheid nog even...

Tis maar dat ik hem wel nog nodig heb.