Brief aan Mare.

Lieve Mare,

Dat het niet makkelijk voor jou is om te lezen dat mijn zwangerschap deze keer anders is en zal zijn, dat begrijp ik maar al te goed. Maar dat staat los van jou, van wie je bent en wat je voor me betekent.

Je bent nog te jong om het helemaal te vatten, hoe het toen voor me was. En ik hoop eigenlijk dat je het nooit echt zal vatten. Die onwetendheid wens ik je toe liefje.

Een zwangerschap hoort een liefdevolle, vrolijke, heerlijke tijd te zijn. Niet een tijd van eenzaamheid, verdriet en soms helaas zelfs haat. Ik was niet op mijn best toen. Ik zat diep, heel diep. Ook al besefte ik dat toen niet echt.
Maar je moet weten meisje, dat jij toen mijn enige lichtpuntje was. Mijn hoop, mijn liefde, mijn vrolijkheid zat toen in mijn buik. Alleen wist ik dat toen nog niet.

En jazeker, opa en oma waren er voor me. Ze waren er zo ongelofelijk veel voor me. En daar ben ik hen voor altijd mega, oneindig veel dankbaar voor. Maar dat is niet helemaal hetzelfde en dat beseffen zij helaas ook.

Dus daarom was het niet makkelijk toen en is het nu helemaal anders.

Want nu is Bert er om me te helpen. Nu is er liefde, vrolijkheid en heerlijkheid. Nu is er iemand die door mijn haar wrijft als ik weer eens veel te moe ben. Nu is er iemand om tegen te zeggen dat mijn maag even niet mee wil en die mee helpt denken wat er beter zou zijn voor die maag. Nu is er iemand om me er aan te herinneren dat ik mijn foliumzuur pilletjes moet nemen. Nu is er iemand die ook geweldig hard uitkijkt naar dat kleine nieuwe mensje. Nu is er iemand die me graag ziet ook al ben ik moe en lastig en niet altijd even aangenaam gezelschap.
Zo hoort het te zijn.

Maar naast Bert ben jij, mijn kindje, er ook voor mij. En hoe! Ik zie nog je gezichtje blinken toen je bij de spulletjes van de sint de speeltjes zag liggen voor de baby en je het doorhad dat er een broertje of zusje aankomt. Die blik, dat enthousiasme, die liefde zal ik nooit vergeten! En sinds je het weet ben je zo blij. Knuffel je me zo vaak. Stel je mij gerust dat ik me geen zorgen moet maken om jou en dat je wel weet dat ik jou ook nog graag zal zien. Je praat zo vaak en zo lief tegen de baby. Je wrijft over mijn buik en daar geniet ik zo van. Ook dat maakt het deze keer zo helemaal anders.

Dus lieve Mare, wees niet verdrietig dat ik toen niet genoten heb van mijn zwangerschap maar weet dat toen jij echt in mijn leven kwam ik die vreselijke tijd helemaal vergeten was en jij dat dubbel en dik al die jaren hebt goedgemaakt voor mij!