De voederstoel die dan maar voorleesstoel werd.

Een jaar geleden kocht ik een stoel. Eigenlijk feitelijk het allereerste dat ik kocht, of toch tenminste zag, en later toch kocht, voor Castor. Het plan was dus om die stoel te schilderen om Castor in zijn eigen kamertje te kunnen voeden. Maar maar maar... De stoel bleef staan. Ik ontzag me het vele werk. Zo'n spijlenstoel helemaal afschuren met de hand, aangezien mijn schuurmachine daar niet bij kan, dat was me precies toch wat te veel. Een jaar lang stond de stoel overal hopeloos in de weg. En nu ik eindelijk, na de verbouwing, mijn atelier weer wat aan het vrij maken ben stond de stoel nog steeds in de weg. Maar nu was de courage er blijkbaar wel. En eerlijk, 't viel al bij al nog mee dat vele schuurwerk. 

De nachtvoedingen zijn ondertussen al een hele tijd voorbij maar hé, ik ga daar ook geweldig kunnen in voorlezen zulle! Dus eigenlijk is die stoel just op tijd klaar é, te vroeg zelfs want voorlezen voor Castor dat is nu toch ook nog niet voor meteen aangezien hij de boekjes nog liever opeet dan te kijken naar de prentjes.