Een jongen.

Ach een jongen waarschuwde ze, daar zal je nog veel tranen voor laten.
Ik had ze al van bij haar entrée in het restaurant naar mij zien kijken. Die buik, daar moest ze het duidelijk met mij over hebben.
Dat jongens veel verder van je af staan later als ze groot zijn. Dat ze je in de steek laten en ze het je moeilijker maken. Enzoverder en enzovoort.
Het was een dom gesprek maar zoals het meestal gaat, net die domme gesprekken blijven bij mij hangen.

Het zit zo, al 35 jaar ben ik een meisje en al bijna 9 jaar ben ik een meisjesmama. Ooit in ver vervlogen tijden had ik een lief maar die bleef niet dus daar deed ik al iets fout. Nu heb ik nog maar sinds bijna 2 jaar weer een lief. Ik had tot voor die bijna 2 jaar geen neefjes. Wel een broer maar de tijd dat wij onder 1 dak woonden ligt nog verder weg dan al die andere. Dus mijn kennis van jongens rijkt niet zo heel ver.
Nu zit er dus zo'n klein exemplaar in mijn buik. Duidelijk een jongen zei de dokter, je kan er niet naast kijken. Bij dat nieuws sprongen de tranen me in de ogen. Want, zo had ik me op voorhand bedacht, zou dat niet makkelijker zijn gezien mijn band met Mare en onze jaren alleen samen, om nu een jongen te krijgen? Dan blijft zij mijn meisje en blijft die band speciaal. Dan kan ik iets helemaal nieuws starten met een zoon, een nieuw soort band die losstaat van die die ik heb met Mare.

Maar nu we wat verder zitten in die zwangerschap en ik merk dat mijn nieuwe neefjes bijvoorbeeld toch wel anders zijn dan mijn nichtjes en Mare. En mijn ouders verwachten dat het een voetballer zal worden en ze keihard van plan zijn om al zijn wedstrijden mee te gaan supporteren ( terwijl ze allesbehalve voetbalfans zijn, hoe lief is dat). En ik mijn lief bij ieder klein jongens speeltje helemaal wild zie worden en ik in mijn verbeelding al die auto'tjes, traktors, vliegtuigen,... zie rondslingeren in mijn huis... begin ik toch wat ongerust te worden.

Een jongen begot, zal ik dat wel kunnen?

Zwangerschapskwaaltjes 3.

Bijna 5 maandjes ver ondertussen. En de energie is er terug! Genoeg energie zelfs om plafonds en muren af te wassen en die te schilderen. Resultaat: een zo goed als afgewerkte badkamer. ( With a little help van mijn papa uiteraard) Al had ik hier liever 'een afgewerkte babykamer' zien staan maar goed, blij zijn met wat is hé.
Die badkamer toon ik wel nog eens als de details afgewerkt zijn.

Kwaaltjes dan. Al bij al nog steeds weinig last.
Lang rechtstaan en wandelen wordt wat lastiger. En af en toe een duizelingske dat ook. Maar die komen meestal in het weekend dus dan is er altijd de arm of schouder van het lief om vast te grijpen.

Waar ik het eigenlijk nog niet over had en waar ik eigenlijk al van in het begin last van heb is drinken. Drinken als in een drankje vinden dat ik makkelijk binnen krijg, zin in heb en na het drinken geen last van heb. Normaal ben ik geen cola drinker maar nu drink ik dagelijks 1 blik cola bij mijn eten. De cola moet in blik zijn en koud of anders laat ik die ook staan.
En 's avonds stort ik mij in de dozen melk. Liters dronk ik al! Met als variatie op het thema: aardbeimelk.

Overdag is de baby rustig maar 's avonds schiet hij al goed in actie. Alsof hij denkt, nu is het mijn beurt. Fijn wel al die beweging. 't Geeft een geruststellend gevoel. 

Mijn mama is aan het breien geslaan.. hoe geestig is dat! 

En ondertussen koop ik hier en daar ook al wat eerste pakjes. Kwestie van mij wat in te leven é. 

Wij doen dus rustig verder hier.

4 funky flavours winkeltje.

Dat mensen zelf creatief op zoek gaan naar patroontjes om op hun bestelde meubeltje te schilderen is fijn om te zien. Deze keer kreeg ik de opdracht om het patroon van een kleedje te verwerken in een winkeltje. Dit schitterend exemplaar van 4 funky flavours:

Toegepast op een houten speelwinkeltje ziet dat er zo uit:

Fijn resultaat, niet? 

Verzamelen! Laplau.

Sommige dingen lopen als een rode draad door je leven. Bij mij is dat naïeve kunst. 

( Naïeve kunst is een vorm van beeldende kunst, meestal schilderkunst, die gekarakteriseerd wordt door een naïeve en soms kinderlijk aandoende manier waarop het onderwerp wordt uitgebeeld en de technieken worden gebruikt. De term naïve kunst was oorspronkelijk een neerbuigende term waarmee critici over deze stijl spraken. Tegenwoordig heeft het genre haar plek veroverd, wordt deze serieus genomen en zijn er gewoon opleidingen in te volgen. Bron: wikipedia) 

Tijdens mijn opleiding op Sint-Lucas werkte ik hierrond. Het zat ook voor een stuk verwerkt in mijn eindwerk. En op reis werd ik er ook vaak mee geconfronteerd. De fascinatie voor het eerlijke, naïeve bleef. Ook in mijn dagdagelijkse leven lijkt het vaak aanwezig. 

Toen ik het lief leerde kennen had hij er nog nooit van gehoord. Tot mijn oog viel op een mooie keramiek pot van Villeroy en Boch in zijn huis. Hij vertelde me dat hij die ooit kreeg van zijn mama en dat hij die gewoon mooi vond zonder zich er veel vragen bij te stellen. 

De pot had een grappige afbeelding van huisjes met vooraan wat water en dieren. Duidelijk afkomstig van een naïeve schilder dacht ik meteen! Na wat opzoekingswerk bleek de schilder, Laplau, inderdaad gekend onder de noemer naïef. Meer zelfs, Villeroy en Boch bleek een gans servies te hebben van de hand van de schilder! Machtig schoon! 

Het servies is nog steeds te koop maar wij zouden wij niet zijn als wij niet gewoon op zoek gaan in de vele kringloopwinkels en verkoopzalen natuurlijk. 

We vonden ondertussen al een paar suikerpotjes en een bloempotje. 

Vorig jaar deed ik het lief 4 borden kado voor kerst die de 4 seizoenen voorstellen. Die vond ik via 2de hands. 

Maar weet je wat nog het ergste is... de beste vriend van het lief blijkt in het bezit te zijn van het ganse servies! Kwam het lief toevallig te weten bij één van zijn bezoeken daar! Hij doet het helaas niet weg ook al deed ik al een poging om het van hem los te weken... maar wie weet... misschien moeten we toch maar eens denken aan een huwelijk dan heeft hij alvast een schoon huwelijkskado voor ons!