Roeselare: 1 jaar later.

Een goed jaartje ondertussen wonen we hier, hier in Roeselare.
Hoog tijd om de balans eens op te maken.

Na een jaar hebben we hier:
* een vaste bakker, zo ééntje waar de bakkerin over het weer begint te palaveren iedere keer ze je ziet en je je dus thuis voelt aangezien ze je duidelijk herkent en je als één van haar vaste klanten ziet.
* Een leuk restaurantje waar we af en toe heen gaan.  t' Walhalla serveert heerlijke quiches, allen daarheen!
* Een vaste frituur, van groot belang voor een Vlaming uiteraard! Mijn thuis is waar mijn frituur staat.
* Een jonge huisdokter die mijn vorige mega huisdokter nooit of te nimmer zal kunnen vervangen maar die wel heel lief en begripvol is. En tis een vrouw, das ook ne keer iets anders.

Na een jaar hebben we hier niet:
* Een goeie kapster! Ondanks deze blog liep het na een tijdje toch verkeerd daar. Binnengaan met 2  en na 15 min. haar wassen en nog eens 10 min. knippen al weer buiten staan lijkt me toch wel erg straf. Niet content dus en eerlijk, ik mistte mijn vroegere kapster zo keihard dat ik gewoon terug naar haar ben gegaan.
* Veel sociaal contact. A nee dat kan niet hé want ik ken hier nog zo goed als niemand. En eerlijk, dat mist een mens wel. Gewoon over straat lopen en een goeie dag kunnen knikken naar iemand of ne keer kunnen stoppen en een praatje maken dat kan ik hier ( nog) niet. Het lief daarentegen wel en soms is dat wel eens lastig, het lijkt wel alsof gans Roeselare hem kent. Leuk voor hem uiteraard, iets minder voor mij.

Het fijne aan Roeselare is dat er veel beweging is en er nog veel plaats is voor vernieuwing. Het laatste jaar kwamen er leuke hippe initiatieven bij zoals de karavan, een geefplein, brood ( gaan we zondag eens checken),...  Een kleine rustige stad waar je nog vlak bij het centrum je auto kan parkeren in een blauwe zone en je dus niet hoeft te betalen, driewerf hoera! Een stad waar je alles hebt wat je nodig hebt en een klein beetje meer. Een stad waar ik misschien wel wat leuke culturele evenementen mis maar daar wordt volgens mij aan gewerkt zonder dat ik het doorheb dus dat zie ik ook wel nog goed komen. Héél wat op til hier dus de komende jaren, zoveel is duidelijk. En nog véél mooie hoekjes en plekjes te ontdekken, dat ook.

 Sterrebos 

Oud kerkhof 

Van TV-tafel naar verzorgingstafel.

Der is iets klaar, yep echt waar! Tis de verzorgingstafel voor baby. 

Niet gewoon nieuw aangekocht, natuurlijk niet. Dat past niet in ons concept natuurlijk. Nee een oud tv-tafeltje dat ik al jaren meezeul. 

Het tafeltje stond in mijn vorige huis toen ik het kocht. Achtergelaten door Rachel, de vorige eigenaar van het huis. Zo'n typisch tv-tafeltje zoals je ze wel vaker ziet. Ik vind die schoon van vorm dus ik dacht, die doe ik niet meteen weg. 

Het tafeltje deed ooit dienst in mijn vorig atelier als pallettafel, vandaar de olieverfsporen.

Toen ik door had dat ik het nooit zou maken als kunstschilder en ik er eigenlijk na allerlei belevenissen een degout van kreeg bleef het tafeltje ongebruikt achter. 

Het belande uiteindelijk in de voorraad van Karmijn & Kobalt maar niemand leek het zo genegen als ik dus bleef het er staan. 

Bij de verhuis besloot ik toch om het mee te nemen, een tafeltje hier of daar kan altijd wel eens van pas komen. En zo bleek, want we gebruiken het in onze oude keuken om ons koffiemachien op te zetten. 

En nu, nu kreeg het eindelijk na al die jaren zijn broodnodige make-over. Ik schilderde het in tinten groen om in de badkamer te plaatsen als verzorgingstafel voor baby. Het verzorgingskussen past er perfect op, ideaal dus. En onderaan kunnen we nog wat spullen kwijt zoals luiers ( jawel we gaan voor wasbaar, later daarover meer) en wat crèmekes en dergelijke meer. 

Voila, toch al iets dat we van de to do lijst kunnen schrappen. 

Zwangerschapskwaaltjes 4.

Waar het vorige maand nog allemaal rustig was en ik terug energie had om aan baby zijn bed te beginnen is het deze week een pak minder.

In de loop van de week kreeg ik last van ' een plaagje' zoals de gynaecologe het zo schoon zei. Braken met als gevolg een mottig gevoel van hier tot in Tokio. Ondertussen is het misselijke gevoel wel over maar heb ik nu last van maagpijn. Zien of de nieuwe aanvoer van de apotheek me wat rust zal geven.
Gevolg is ook dat mijn nachtrust op niks meer trekt natuurlijk. Het is al niet evident om met zo'n dikke buik te slapen en maar de keuze meer te hebben uit 2 slaapposities, zijnde linkerzij of rechterzij ( ik zou geld geven om nog ne keer ne nacht op mijn buik te kunnen slapen). Laat staan dat je dan nog eens last heb van een brandende maag ( van het snurkende lief zullen we maar zwijgen ;-) ).
Baby vindt het dan ook nog eens nodig om in zo'n positie te liggen dat hij geregeld eens goed in mijn maag kan schoppen, als het durft een voetballer worden hé... verdikke!

Maar goed, we gaan er vanuit dat dit van voorbijgaande aard is uiteraard, zoals met alles. T' is dat ik nog zoveel wil doen hé voor die baby er is. Iets met nestdrang enzo... En ik daar nu dus totaal niet toe kom. Ik ben al blij als ik 5 enveloppen op een dag heb kunnen schrijven voor de geboortekaartjes.

Zwanger zijn op je 35ste is dus echt wel zwaarder dat op je 26ste, neem het van mij aan.

Maar er zijn uiteraard ook fijne momenten, laat dat duidelijk zijn! Zoals aangesproken worden door wildvreemden die me vragen voor wanneer de baby is ( zo weet ik dat ik dat de mensen zien dat ik zwanger ben en niet denken van amai die is moddervet). Zelfs mannen spreken mij aan, zoals laatst aan de kassa in de colruyt, bleek al een opa te zijn, zo geestig dat!

Mijn zwangerschapsapp zegt me dat het nog 10 weken is... dus misschien mag ik toch stiekem al een beetje beginnen aftellen?

Ondertussen waggel ik nog wat verder en hoop ik nog wat zaken op orde te kunnen stellen! 

Babykamer: 3.

Hoe zit dat daar eigenlijk met die babykamer denk je wellicht. Ewel euh..

Die ziet er momenteel dus azo uit... Maahaar, daar komt verandering in! En dat gaat niet meer lang duren! Zaterdag komt de stukadoor! En dus is het lief naarstig elektriek aan het leggen en ben ik nog wat behang aan het verwijderen. Jazeker, jazeker...

En ik ben ook begonnen met het bedje in de verf te zetten!

Bajaat Daphne, gene stress dat komt goed tegen dat baby er is. ( nog ne keer... baja dat komt goed Daphne... )

Fijne ontdekking: verfstiften!

Ik ga zelden een tekenwinkel binnen. Wellicht iets met mijn studententijd op Sint-Lucas en te veel materiaal moeten kopen voor te veel geld.
Maar een aantal maanden geleden liep ik er toch eens eentje binnen om een prijsaanvraag te doen voor een inkadering.
We hebben er hier in Roeselare namelijk wel een schone, zo'n tekenwinkel exemplaar. De Lucas.
Ik snuisterde er samen met Mare wat rond en kreeg haar enthousiast door het mooie aanbod. Die dag tekende ze heel wat bij elkaar.
Maar ik deed er zelf ook een ontdekking. Verfstiften! Ik nam ze toen niet mee maar ze bleven wel in mijn achterhoofd zitten. Tot nu, nu ik bezig ben met een nieuw projectje waar een fijne afwerking toch wel vandoen is en schilderen en afplakken niet meteen haalbaar is.
De stiften zijn van Liquitex, blijkbaar vooral gekend van hun spuitbussen. Hun paintmarkers zijn dus stiften met acrylverf. Zotjes hé. Ideaal voor het fijnere werk en misschien ook wel een handige tip voor mensen die wel van het fijnere werk houden maar dit met een penseel niet haalbaar zien. Ze zijn verkrijgbaar in 2 diktes namelijk 2 ( ongeveer 4 euro per stuk) of 15 mm ( ongeveer 8 euro per stuk) en ze bestaan in 50 mooie kleuren.
Uitgetest en goedgekeurd! Die koop ik dus zeker en vast nog!