In de loop van de week kreeg ik last van ' een plaagje' zoals de gynaecologe het zo schoon zei. Braken met als gevolg een mottig gevoel van hier tot in Tokio. Ondertussen is het misselijke gevoel wel over maar heb ik nu last van maagpijn. Zien of de nieuwe aanvoer van de apotheek me wat rust zal geven.
Gevolg is ook dat mijn nachtrust op niks meer trekt natuurlijk. Het is al niet evident om met zo'n dikke buik te slapen en maar de keuze meer te hebben uit 2 slaapposities, zijnde linkerzij of rechterzij ( ik zou geld geven om nog ne keer ne nacht op mijn buik te kunnen slapen). Laat staan dat je dan nog eens last heb van een brandende maag ( van het snurkende lief zullen we maar zwijgen ;-) ).
Baby vindt het dan ook nog eens nodig om in zo'n positie te liggen dat hij geregeld eens goed in mijn maag kan schoppen, als het durft een voetballer worden hé... verdikke!
Maar goed, we gaan er vanuit dat dit van voorbijgaande aard is uiteraard, zoals met alles. T' is dat ik nog zoveel wil doen hé voor die baby er is. Iets met nestdrang enzo... En ik daar nu dus totaal niet toe kom. Ik ben al blij als ik 5 enveloppen op een dag heb kunnen schrijven voor de geboortekaartjes.
Zwanger zijn op je 35ste is dus echt wel zwaarder dat op je 26ste, neem het van mij aan.
Maar er zijn uiteraard ook fijne momenten, laat dat duidelijk zijn! Zoals aangesproken worden door wildvreemden die me vragen voor wanneer de baby is ( zo weet ik dat ik dat de mensen zien dat ik zwanger ben en niet denken van amai die is moddervet). Zelfs mannen spreken mij aan, zoals laatst aan de kassa in de colruyt, bleek al een opa te zijn, zo geestig dat!
Mijn zwangerschapsapp zegt me dat het nog 10 weken is... dus misschien mag ik toch stiekem al een beetje beginnen aftellen?
Ondertussen waggel ik nog wat verder en hoop ik nog wat zaken op orde te kunnen stellen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten