Chocoladetaart met rode biet zo slecht is dat nog niet.

Ik was niet helemaal zeker van deze want rode biet is echt mijn ding niet. Maar dit recept op de blog van cuisine de clementine verzekerde me dat je de rode bieten echt niet smaakt. En aangezien het lief nog rode bieten over had uit de moestuin en hij vindt dat ik dat echt eens moet eten en ik vind dat hij echt eens wat meer van mijn baksels moet eten kon ik niet anders dan deze eens proberen. En echt hé... ze heeft dus gelijk, je smaakt er niks van! De taart is lekker smeuig en luchtig dankzij de rode biet. Dus voila, weer een nieuw recept bij! 

De woonkamer.

Tis verzekerst al bijna 2 jaar geleden dat ik de zowat schoonste winkel van Roeselare binnenliep om ons secuur uitgekozen behang te gaan kopen. Maar ik moest nog al die tijd wachten op een nieuw parket voor ik foto's kon nemen hé, je begrijpt dat wel. Op een ongeschilderd plintje zal het nu wel niet meer komen dus hupla! Die schoonste winkel van Roeselare aka vida design verkoopt trouwens allerhande schone dingen waaronder de collectie van ferm living en dus ook dit behang. Ik weet al lang niet meer waar ik het voor het eerst zag maar ik zag dit meteen zitten als compromis met het lief ( en hij gelukkig ook, wij kunnen dat gelijk goed zo compromissen sluiten enal). De tijd van frivole bloembehangetjes is namelijk voorbij sinds hij er is. Maar kom, tis niet dat dat nu zo erg is hé als je dit als resultaat ziet. 

Beertjesmuts en sjaal.

Eindelijk nog eens gehaakt ook. Ik was vergeten hoe geestig dat wel was. De dochter is mijn haaksels helaas ontgroeid maar er is nu ook de zoon en die is nog te klein om te protesteren ( alhoewel). Het kind had geeneens een sjaal zeg, reden genoeg om de haakpen nog eens ter hand te nemen. Want een sjaal zonder bijpassende muts is natuurlijk ook geen doen. 

Citroencake.

Aan het tempo dat ik hier aan het bakken ben de laatste tijd moet ik misschien overwegen om een nieuwe rubriek op te stellen. Cake van de week, staart naar mijn taart ( mss wat vunzig deze), dessertje na min ertje, zoiets. Ik probeerde al: wortelcake met mascarpone ( zalig, zelfs de kinderen in mijn dochters klas wist ik er mee te overtuigen), broodpudding met chocolade, broodpudding met appel en speculaas ( tip: gebruik geen speculaas van AH want die is echt vunzig), broodpudding met frambozen en witte chocolade, marmercake en wellicht nog een paar andere baksels die ik alweer vergeten ben.
Maar deze week dus citroencake. Makkelijk zat met het recept van libelle lekker. Resultaat: lekker fris, luchtig en lekker.

De groeichambrang.

In ons vorig huis hadden we dit:

Een beetje een kale triestige bedoening eigenlijk feitelijk. 

Maar nuhu, hebben we dit:

De groeichambrang se. Eindelijk is het er van gekomen! 

We spreken er al van van voor de verbouwingen maar nu is em klaar voor gebruik. Tis wel maar tot ne meter negentig hé gastjes dus niet te veel meer groeien, tgaat azo al snel genoeg!

Kastje voor Castor.

Alweer een toevalstreffer dit kastje. Ik vroeg het lief een kastje op te halen in de ecoshop voor een klant en hij zag er dit kastje staan en bracht het dan maar mee.
Ik schilderde het in hetzelfde kleur als Castor's stoel met een oranje accent dat ook terug komt in zijn behang en bed.

oe ist?

Zet u pepe, op u bankske dat ik samen met mijn lief schone in ere hersteld heb.
Mijn lief ja... dat wist je nog niet hé dat ik ( ondertussen al een jaar of 3) een lief heb. Hij doet mij trouwens dikwijls aan jou denken. Hij kent ook iedereen ( of zo lijkt het toch), hij rijdt ook graag op de binnenbaantjes en hij gaat ook altijd eens extra snuffelen als de boeren uitrijden met hun mest. Ah, de geur van kak... ik hoor het jullie allebei zeggen. Volgens mij zou je hem wel tof vinden, mijn lief.

En met dat lief woon ik nu in Roeselare... ja kweet het, tis niet bij de deur. Maar tging wel ideaal geweest zijn als tussenstop naar de euroshop hé. Of als afzakkerke nog ne keer binnenspringen voor een zatje kaffie misschien.

Ondertussen heb ik er nog een kindje bij, ne zoon. Ook een beetje naar jou genoemd, zijn 3de naam is Achiel, dat moest zo. Tis ne kadee zulle! Ge zou hem wel doen gaan gij.

Mare is ondertussen 10, tis een echte dame aan het worden. Ze doet het goed ondanks alles. Maar ze zou graag nog ne keer een snoepje of chocolaatje uit de kast halen bij jou... Ze weet nog precies waar ze zitten.

Alé pepe, vraag mij nog één keer hoe het met mij is zodat ik kan zeggen: goed! Echt! Ook al droom ik nog zo goed als wekelijks dat mijn lief wil weggaan van mij, ik ben zeker dat hij wel nog even zal blijven. Dus pepe, je mag je vraag nu aan anderen stellen ( helaas), ik heb ze niet meer nodig. Maar geef me wel nog af en toe ne keer ne knuffel zodat ik nog de rest van de dag je parfum kan ruiken.

De tuin.

Anderen zien bloggen en zelf de fut niet hebben of de woorden niet vinden... ik lees het maar al te vaak en ik heb er zelf ook wel wat last van als ik dat hier zo bezie. Toch al weer wat maandjes geleden dat ik hier nog eens schreef.

Aléhup, laat ons anders eens den hof tonen. Want na de verbouwingen ( waarover ik ooit ook eens ga bloggen, jawel) had die wel wat liefde nodig. En die kreeg hij... dubbel en dik! Mijn lief heeft nogal groene vingers en ik doe trek ook al eens graag een onkruidje uit. Dus de vele bezoekjes en aankopen bij plantencentrawinkels dinges brachten al wat op.
Een kleine inkijk:

Rotstuintje 2

Anemonen.

Primula

korenbloem

Vooraan engels gras, achteraan anemonen

Passiflora

Duizendblad

Den groenselof met serre, aka de speeltuin en mancave van het lief. 

Mijn atelier 

Bloeiende lelie

Zicht op de achterkant van het huis, met de nieuwe uitbouw.

Vijgenboom

Voila se, tis al weer iets. Sinds deze foto's voegden we al weer nieuwe dingen bij zoals een waterlelie dus die is dan voor de volgende keer. 

Nasa goes arty.

Soms ( eigenlijk altijd) moet je de dingen niet zoeken maar kom je ze gewoon tegen. Castor zijn kamer kon nog een mooie poster verdragen maar een zoektocht op het net en in kringwinkels leverde niet meteen iets op.
Tot het lief dit zag: http://www.jpl.nasa.gov/visions-of-the-future/
Posters van nasa, gratis te downloaden nog wel. Toegegeven, het zijn niet allemaal pareltjes maar er zijn toch een paar schoontjes bij. En aangezien Castor maar een kleine kamer heeft had hij er toch maar 1 van doen.
We kozen ( naar mijn mening) de schoonste uit, het lief liet die printen, we zochten en vonden ( ach dus toch) een kader in de kringwinkel, et voila, ne schone poster se.
De nerd- en kunstwereld verenigd! Just gelijk wij! Jui'kes!

De voederstoel die dan maar voorleesstoel werd.

Een jaar geleden kocht ik een stoel. Eigenlijk feitelijk het allereerste dat ik kocht, of toch tenminste zag, en later toch kocht, voor Castor. Het plan was dus om die stoel te schilderen om Castor in zijn eigen kamertje te kunnen voeden. Maar maar maar... De stoel bleef staan. Ik ontzag me het vele werk. Zo'n spijlenstoel helemaal afschuren met de hand, aangezien mijn schuurmachine daar niet bij kan, dat was me precies toch wat te veel. Een jaar lang stond de stoel overal hopeloos in de weg. En nu ik eindelijk, na de verbouwing, mijn atelier weer wat aan het vrij maken ben stond de stoel nog steeds in de weg. Maar nu was de courage er blijkbaar wel. En eerlijk, 't viel al bij al nog mee dat vele schuurwerk. 

De nachtvoedingen zijn ondertussen al een hele tijd voorbij maar hé, ik ga daar ook geweldig kunnen in voorlezen zulle! Dus eigenlijk is die stoel just op tijd klaar é, te vroeg zelfs want voorlezen voor Castor dat is nu toch ook nog niet voor meteen aangezien hij de boekjes nog liever opeet dan te kijken naar de prentjes. 

Tijd.

Zij en ik en wat tijd voor elkaar, dat is wat we nodig hadden! Omdat er geen tijd genoeg is en je af en toe gewoon tijd moet maken. 

Servies beschilderen @ Het pottenatelier. 

We kwamen er beiden tot rust in het mooie salon sucré van Sabine. We genoten van de lieve ontvangst, het lekkere drankje en de fijne versnapperingen. 

Zelf ook eens tot rust komen of gewoon eens zin in een creatieve namiddag, ga er dan zeker eens heen!