Achiel.

Een geboortekado'tje voor kleine Achiel. En klein blijkt hij inderdaad te zijn. Iets vroeger dan verwacht kwam hij blijkbaar in de wereld. Misschien was hij nieuwsgierig of had hij er helemaal zin in ik weet het niet. Maar hij sloeg er zich blijkbaar héél goed door en mocht ondertussen naar huis. Ik moest dus iets vroeger dan verwacht aan de slag voor hem.

Een fijne opdracht want ik had meteen een band met die kleine rakker. Mijn pepe zaliger droeg namelijk dezelfde naam. Mijn fijne opa die ik nog dagelijks mis. Een creatieve ziel, wellicht haal ik mijn interesse van die kant. Een aanwezig persoon, zo ééntje die je nooit meer vergeet! Hoe hij telkens weer met iets bezig was in zijn smisse.

Hoe hij als hij iets schilderde telkens weer teveel verf gebruikte omdat hij dan maar 1 laag moest leggen en dat dus sneller ging ( foei pepe). Hoe hij telkens luid de geur opsnoof als hij op de boerenwegeltjes de koeien voorbij reed en hij daar blijkbaar instant gelukkig van werd ( kak zeg). Hoe hij zijn vrouw verwende met taartjes gewoon zomaar omdat hij haar graag zag. Omdat hij altijd vrolijk was. Omdat er altijd een veelvoud aan snoep te vinden was in de kast en hij ons bij ieder bezoek zei dat we iets mochten nemen uit die kast ( en dat ééntje geentje was). Hoe hij me zoveel had kunnen leren...

Maar wat ik vooral nooit vergeet is hoe hij in mijn moeilijke dagen me telkens vroeg hoe het met me was. Zelfs al waren die dagen in de ogen van de meeste mensen al lang voorbij toch bleef hij het vragen. En dan een dikke knuffel erbovenop. Zo een knuffel waardoor je uren later nog naar zijn parfum rook. Zo een knuffel zou ik graag nog eens krijgen van hem!

Dat ik je mis pepe!

Vreemd hoe je door enkel een naam een band schept met een klein wezentje dat je niet eens kent of ooit te zien zal krijgen. Maar ik ben zeker dat ook deze Achiel een stevige kerel zal worden met veel zin in het leven.